Rođen je 1845. godine u Vršcu a odrastao u Velikom Bečkereku, današnjem Zrenjaninu od oca Jovana – Aće Jovanovića, šefa orkestra. Drugi izvor navodi da je glumac rođen 1843. godine, kako inače i piše na spomen-ploči, postavljenoj na njegovoj rodnoj kući u Zrenjaninu još 1897. godine Započeo je kažu berberski zanat, da bi ga napustio zbog “dasaka koje znače”.
Godine 1865. stupio je u pozorišnu družinu Adama Mandrovića u Beogradu. Međutim nije uspeo zbog bolesti da tu zaigra, već je premijeru imao kod trupe Đ. Protića, kao “Sreten” u “Hajduci”-ma u Sentmiklušu. Nastavio je pozorišnu karijeru u putujućoj pozorišnoj družini zemljaka Joce Popovića “Bečkeračanina” u Zemunu, i u trupi Paje Stepića.
Bio je član Narodnog kazališta u Zagrebu (1872—1878) i Narodnog pozorišta u Beogradu, prvi put od oktobra 1869. godine, pa do 1872. Zatim nastavio – po drugi put na beogradskoj pozornici, po povratku iz Zagreba 1878. godine. Stalni član – glumac je postao 19. marta 1879. godine
U recenzijama savremenika naročito je hvaljen za uloge ljubavnika i heroja. Bio je glumac lepe muževne pojave i zvonkog glasa, tumač velikog klasičnog repertoara.[9] Odlikovan je u Srbiji za odličnu umetničku igru, Ordenom Sv. Save V i IV reda.[
Proslavio je 1890. godine u Beogradu jubilej 25. godina na sceni, sa predstavom “Grof Praks” u kojoj je glumio grofa.
Preminuo je prerano, u 46. godini života 1893. godine i sahranjen na Novom groblju u Beogradu.
Danas po njemu nosi ime Narodno pozorište u Zrenjaninu i Nagrada „Toša Jovanović”. U Zrenjaninu je do 1991. postojala Rodna kuća glumca Toše Jovanovića. Spomen-ploča na glumčevoj rodnoj kući postavljena je juna 1897. godine. Bilo je to kada je u Velikom Bečkereku gostovao „likovođa” Stevan Mokranjac sa Beogradskim pevačkim društvom, i izveo koncert.
